Σήμερα είναι μια μέρα που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Έτρεξα τον πρώτο επίσημο αγώνα μου σαν αθλητής ποδηλάτης. Πήγαμε το πρωί στη Λάρισα με πολύ βροχή, μαζί με τον φίλο μου τον Κυριάκο που τρέχει και αυτός με τον Peloton, με τον μπαμπά μου και με τον μπαμπά του φίλου μου. Εγώ έτρεξα στην κατηγορία Παμπαίδες. Ο αγώνας ήταν δύσκολος. 30 χιλιόμετρα με βροχή και λάσπη σε άσφαλτο. Προσπάθησα πολύ και κάποια στιγμή κουράστηκα, αλλά έβαλα τα δυνατά μου, έτρεξα πολύ και κατάφερα να τερματίσω με το μπροστινό γκρουπ, τους πρώτους έξι. Βγήκα έκτος αλλά είμαι νικητής γιατί στην ποδηλασία βραβεύονται οι 6 πρώτοι. Όμως είμαι νικητής πιο πολύ γιατί νίκησα τον εαυτό μου όταν σκέφτηκα ότι μπορώ να τα καταφέρω και ότι δεν πρέπει να αφήσω την κούραση να με κερδίσει. Μετά που πέρασα την γραμμή του τερματισμού, ένας άλλος αθλητής που ερχόταν από πίσω μου, έχασε την ισορροπία του και έπεσε πάνω μου. Πέσαμε κάτω και οι δύο και κτυπήσαμε αλλά όχι σοβαρά. Πιο πολύ στενοχωρήθηκα για το ποδήλατο μου που έπαθε γρατζουνιές και σχίστηκε η ολόλευκη καινούργια ταινία στο τιμόνι και για την στολή μου που σχίστηκε την πρώτη μέρα που την φόρεσα. Μετά την απονομή, πήγαμε όλοι μαζί σε μια ταβέρνα και φάγαμε μπιφτέκια. Κουραστήκαμε να γυρίσουμε πίσω γιατί έβρεχε πολύ όπως το πρωί, αλλά τώρα είμαι καλά. Βάζω φωτογραφίες από την σημερινή μέρα. Ο μπαμπάς λέει να πάω να κοιμηθώ γιατί έχω σχολείο πρωί-πρωί αλλά με άφησε να τελειώσω και μετά να πάω για ύπνο.
Μόλις φτάσαμε στην Λάρισα
Μου αρέσει πολύ το λευκό τιμόνι
Προθέρμανση στα εργόμετρα
Ακούμε τις οδηγίες του προπονητή μας του κ. Κώστα Πανταζή
Το ζέσταμα είναι σημαντικό
Ο μπαμπάς δεν με αφήνει σε ησυχία και τραβάει συνέχεια φωτογραφίες
Στην γραμμή της εκκίνησης με τον Κυριάκο και με τον Στέλιο
Φύγαμε!
Μετά τον τερματισμό και μετά το ατύχημα
Ο τραυματισμένος μαχητής ξεκουράζεται
Μετά την απονομή
No comments:
Post a Comment