27.10.08

Αριστείο


Σήμερα ήταν μια ξεχωριστή μέρα για μένα. Πήρα Αριστείο για την περσινή μου επίδοση στην Α’ Γυμνασίου. Το Αριστείο μου το παρέδωσε ο διευθυντής του σχολείου μου ο κος Γρηγορίου.

Στενοχωρήθηκα όμως γιατί άκουσα καθηγήτρια να λέει στην μητέρα μου ότι δεν το άξιζα γιατί έχει κρίνει ότι δεν είμαι άριστος μαθητής! Αυτή η καθηγήτρια είναι η πρώτη χρονιά που με έχει και μέσα σε μισό μήνα κατάλαβε ότι μου χάρισαν τους περσινούς βαθμούς. Μετά την βράβευση είπα στον μπαμπά μου ότι είναι άδικο να μιλάνε έτσι για μένα. Μου ήρθε να πάω να τους δώσω το χαρτί πίσω.

Πέρσι ξέρω ότι έκανα έναν τεράστιο αγώνα για να πετύχω να είμαι άριστος. Ακόμα και στο νοσοκομείο που μπήκα διάβαζα και δεν έχασα ούτε μια μέρα! Φέτος ξεκίνησα και το ποδήλατο, να κάνω πρωταθλητισμό. Προσπαθώ να τα κάνω όλα σωστά. Στις πέντε ημέρες του σχολείου μόνο 2 μέρες δεν κάνω προπόνηση και την μια από αυτές κάνω εργόμετρο στο σπίτι. Τις άλλες μέρες αμέσως μετά το σχολείο, όταν οι συμμαθητές μου γυρίζουν στα σπίτια τους, εγώ κάνω 45-50 χιλιόμετρα ποδήλατο ανάλογα το πρόγραμμα και μετά γυρίζω σπίτι να διαβάσω, να κάνω αγγλικά, να κάνω γερμανικά, να κάνω ωδείο ανάλογα την μέρα. Το Σαββάτο κάνω jogging με τον όμιλο και κάθε Κυριακή προπόνηση με το ποδήλατο σε μεγάλη διαδρομή. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ που βιάστηκαν κάποιες καθηγήτριες μου, να βγάλουν συμπεράσματα χωρίς να με ξέρουν καθόλου! Εγώ θα τους αποδείξω και φέτος ότι αξίζω κάθε άριστα που πήρα! Κανένας δεν μου χάρισε τους βαθμούς! Κανένας δεν μου χαρίζει τίποτα! Οι γονείς μου με έχουν μάθει να κερδίζω τα πάντα με την αξία μου!

Για να καταλάβετε, η καθημερινή προπόνηση που κάνω με την μαμά να με ακολουθεί με το αυτοκίνητο, είναι: Αγία Μαρίνα – Σαρωνίδα – ανεβαίνουμε την ανηφόρα μετά ανεβαίνουμε την Καμάριζα και καταλήγουμε Λαύριο στο λιμάνι. Τις Κυριακές φεύγουμε από το Άλσος Συγγρού, ανεβαίνουμε την Κηφισίας, πάμε Δροσιά, Σταμάτα, διασχίζουμε το φράγμα του Μαραθώνα, Μαραθώνα στο χωριό, Νέα Μάκρη, Σταυρό Αγίας Παρασκευής. Άλλη φορά μετά τον Μαραθώνα πάμε Σχινιά και από εκεί Νέα Μάκρη και Σταυρό Αγίας Παρασκευής. Μία μέρα φύγαμε από το Άλσος Συγγρού και πήγαμε στην Χαλκίδα! Άλλες φορές από Αγία Μαρίνα στο Σούνιο και πίσω. Όλες αυτές τις διαδρομές με μια στάση 2-3 λεπτά!

Εγώ έχω μάθει να αγωνίζομαι σκληρά για να πετυχαίνω τους στόχους μου και ποτέ δεν είπα σε κανέναν να μου χαρίσει τίποτα!


Σήμερα μετά την πίκρα μου για τα λόγια που είπαν για μένα, πήρα μια μεγάλη χαρά.

Ο μπαμπάς έφερε ένα μικρό laptop τόσο μικρό που χωράει στο χέρι. Με άφησε να το πάρω μαζί μου στην βόλτα που πήγαμε το απόγευμα και την ώρα που έτρωγα την βάφλα μου έπαιζα με το laptop! Έχει κανονικά windows XP και όλα τα προγράμματα. Μου είπε ότι κάθε φορά που θα χρειάζεται να κάνω μια παρουσίαση στο σχολείο όπως πέρσι, θα μπορώ να το παίρνω μαζί μου. Σας το δείχνω! Είναι ένα Acer με οθόνη 8.9'', με δίσκο 120 Giga, με πολλές θύρες για usb και κάρτες και με έξοδο για οθόνη και προτζέκτορα. Το μόνο που δεν έχει είναι CD αλλά δεν πειράζει γιατί μπορείς να βάλεις εξωτερικό δίσκο ή εξωτερικό CD. Το laptop αυτό είναι μικρότερο από σελίδα Α4!



2 comments:

Anonymous said...

Συγχαρητηρια παιδι μου.Παντα θα υπαρχει και καποιος που θα σε ζηλευει .Εσυ μην ακους και μην πικραινεσαι.Στο τελος της τριτης λυκειου οταν φτασεις και περασεις στο πανεπιστημιο πανε να συναντησεις την καθηγητρια που πιστεψε οτι δεν αξιζες.

Anonymous said...

Ντίνο μου,
Να ξέρεις... τους εξαιρετικούς ανθρώπους οι μετριότητες τους ζηλεύουν.
Εγώ λίγο σε ξέρω (από την ενάσχόλησή σου με το ποδήλατο στον Peloton) αλλά ήδη σε θαυμάζω για το πνεύμα, το ήθος, το κουράγιο, την αποφασιστικότητά και την προσήλωση σου στο στόχο.
Μην πτοείσαι, μην δίνεις σημασία ή για να το πω και σε ποιό σύγχρονη γλώσσα "γράψτους".
Εσύ μπορείς να αποδείξεις ότι όλα μπορείς να τα καταφέρεις και να είσαι πρώτος στα μαθήματα, στη μουσική και στο ποδήλατο.
Του χρόνου μπορείς να της τρίψεις το επόμενο αριστείο στη μούρη και θέλω να είμαι εκεί να το ευχαρτιστηθώ και εγώ μαζί σου.

Η φίλη σου Βίβιαν